Bugün 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı.

Nedense, eski bayramlar aklıma düştü.

600 yıllık Osmanlı İmparatorluğunun çöküşünden sonra, yeni Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran Mustafa Kemal ve arkadaşlarının hayatta olduğu bir tarihte dünyaya gelmiştik.

İlk ve ortaokul yıllarımız; bugün kutlayacağımız 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı, 19 Mayıs’ta kutlayacağımız 19 Mayıs, Atatürk’ü Anma Gençlik ve Spor Bayramı 30 Ağustos’ta kutlayacağımız Zafer Bayramı ve 29 Ekim’de kutlayacağımız Cumhuriyet Bayramı gibi Ulusal Bayramlarımızı büyük şevk ve heyecanla kutladığımız yıllara denk gelmişti.

Çünkü o tarihlerde şehit olanların yakınları ve gazi olanlar aramızdaydı. O nedenle bayramları daha büyük coşku ile kutlardık.

Aradan, yarım yüz yılı aşkın bir zaman geçtikten sonra, Ulusal Bayramlar (Âdet yerini bulsun kabilinden) kutlanmaya başlandı.

Sözünü ettiğimiz bayramlardaki o heyecan ve coşkuyu göremeyen halk, bayramlardan uzaklaştı ve bayramlar mülki amirlerin sorumluluğuna bırakıldı.

İkinci hatta 3. ve daha gerilerdeki dedelerinin kim olduğunun bilmeyen ve merak edip öğrenmeyenlerden, yakın çağ tarihimizin ve ulusal bayramlarımızın kimlerden armağan olduğunu öğrenmelerini ve o günlerde aynı heyecanı göstermelerini bekleyemiyoruz.

Ne var ki, geçmişini bilmeyen bireylerin oluşturduğu ulusların, geleceğe sağlam adımlarla yürümeleri söz konusu bile değildir.

Bugün kutlayacağımız ve dünyada ilk kez ülkemizce çocuklara armağan edilen Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı bireyler unutsa da, tarih unutmaz.

Ne olursa olsun, tarihini bilen ve sorumluluk duygusu taşıyanlar, bayramlarımızı da, bu bayramları bizlere armağan eden Gazi Mustafa Kemal Paşa ve arkadaşlarını da, şehitlerimizi ve gazilerimizi de unutmaz

Bayramımız kutlu olsun.