Bizim yaşımızda çok az insan kaldı ama yine de anımsayanlar bulunur.
Milli Eğitim Bakanlarından rahmetli Hasan Ali Yücel’in çocuklar için, öğüt niteliğinde güzel bir şiiri vardır; derki:
“Geçmişi unut
Yeni yolu tut
Gençliğe umut
Sen ol çocuğum”
Gençliği kaybediyoruz, farkında mısınız?
Bu ülkede doğup büyüyen, bu ülkenin okullarında okuyan binlerce doktor, kendilerinden en çok görev beklediğimiz bir dönemde, ülkemizi terk edip gitti.
Neden?
Hem onları ülkemizde tutacak olanağı sağlayamadık, hem de sahip çıkmadık.
Gençler, öğrenciler arasında yapılan bir ankette, öğrencilerin ve gençlerin çoğu umudunu yurt dışına çıkmakta arıyoruz.
Açıkçası, beyin göçü veriyoruz durmadan. Beyin göçünün ülkemize verdiği ve vereceği büyük zararı görmüyor muyuz?
Atatürk’ün, ülkemizin geleceğini emanet ettiği gençler çıkıp giderse, kim sahip çıkacak bu ülkeye?
Günümüzün en büyük sorunu ekonomiktir. Diğer sorunlar bunun arkasından gelir. Eski Başbakan ve Cumhurbaşkanlarımızdan Süleyman Demirel, kaynamayan tencerenin iktidarları götürebileceğini söylerdi. Bu bir gerçektir ve laf olsun diye söylenmemiştir.
Herkese; köylüsü, kentlisi, çiftçisi, işçisi, esnafı, emeklisi tüm halka, özellikle de gençlerimize hem iş, hem de aş bulmak zorundayız.
Yurttaşlarımızın tümü, insan gibi yaşamak hakkına sahiptir. Özellikle de gençler. Çünkü geleceğimizi gençler sağlayacak.
60-70 yaşına gelenler ve daha yukarılarda olanlar, şöyle ya da böyle o yaşlara geldiler. Onların umudu da çocukları, torunlarıdır. O nedenle diyoruz ki, biz gençlere yaşama umudu vermek zorundayız.
İçinde bulundukları zamanı değerlendiremeyenlerin, geleceğe umut vermeleri söz konusu değildir.
Beyin göçünü durduralım. Gençlerimiz, geleceklerini başka ülkelere gitmekte aramasın. İyi değerlendirilirse, üç tarafı denizlerle çevrili, ormanları, yaylaları, akarsuları, yeteri kadar tarım arazileri, nüfus potansiyeli var.
Halkın deyimiyle; yağımız var, unumuz var, şekerimiz var ama helva yapıp yiyemiyoruz.
Sorun burada.
